Ki Bu Yüzden

İnsan nefret etmez aslında sevdiğinden. Onu sevmemek için nefret etme ayağına yatırır kendini. Nefret ettiğini düşünse de, başkalarına öyle inandırsa da içinde hâlâ yaşatır O'nu... İnsan kendinden bir parça olmuş birinden nasıl nefret edebilir ki?.. İnsan unutmaz da sevdiğini. Onu hatırladıkça yüreğine düşen umutsuzluğu unutur yalnızca, canının yandığı zamanları, ama O'nu asla!.. Unutmak insanın dilindedir. Kimse unut/a/maz gerçekten sevdiği birini ya da nefret etmez gerçekten sevdiğinden. Ki bu yüzden nefret etmek ve unutmak bir parçasıdır aşkın...